Çoban — o diil sade zanaat, bu yaşamak, angısı dolu işlän, dayanmaklan, dedelerimizin aariflii hem adetleri. Onnar unudulmȇȇrlar hem da yaşȇȇrlar insannarın üreklerindä hem cannarında. 20 yıldan zeedä koyunculuklan zanaatlanȇr Aydar küüyün yaşayanı Vladimir Çoban.
Vladimir Georgieviç Çoban küçüklüündän koyunculuklan zanaatlanardı. Barabar çiçusunnan kıra gezärdi, neredä yardım edärdi ona kuzuları otlatmaa. Sora kendisi çeketti çoban işlemää, çıkıp eşil kırlara, neredä hayvannar için ot eşil hem datlı.
«Küçükkän taa aaz iş vardı, sade kuzuları otladardık. Ozaman diildi zor. Şindi taa zor, neçin ki saamaa lääızm. Bunun için erken kalkmaa lääzım hem da avşamnen geç vakıdadan tırlada durmaa»,- nışannadı Vladimir Çoban.
Vladimir Georgieviç söleer, ani kendibaşına koyunnarı çeketti tutmaa bobaylan barabar 20 yıl geeri. Sora da istedi küüyülü insannardan yazın koyunnarı toplamaa da kırda gütmää.
«Tırla bizdä herzaman vardı, neçinki hayvannarı sıraycasına güdärdik. Ama sora insan ihtiarladı, da bu zanaat bizä kaldı. İnsan çeketti ödemää hayvannarın gütmesi için. Ama ilkin sıraylan gezärdik 90-cı yıllarda»,- dedi Çoban.
Taa ileri sürüdä vardı 200-300 kafa. Ama vakıt diişti, hayvannarın sayısı da aazaldı, da şindi aaz kimdä var hayvan, nışannadı Vladimir Çoban.
«Aazaldı, pek aazaldı. İnsan çok kaybetti. Koyun da yok. Sade birkaç kafa iki— üç çorbacıda sokakta»,- sayȇr çoban.
Çobanın işi zor, ama Vladimir Georgieviç sınaşık ona- erken kalkmaa hem bütün gün ayakta olmaa, hayvannarı bakarkan.
«Koyunculukta hepsini bilmää lääzım, iilin olsun deyni. Kırda gezmää bilmää lääzm, sürüyü kullanmaa kaçmasınnar, daalmasınnar. Saamaa bilmää lääzım, bu en önemni, ama zor da. Her sabaa saamaa»,- nışannadı Vladimir Georgieviç.
Dinnenerlär çobannar Kasım yortusunda. Makar ki da onun işi bitmeer, kışın lääzım hayvannarı baksın, onnarda em hem sıcak olsun. Ama Kasım verer kolaylık şükür etmää naturayı onun baaşışları için hem da hazırlanmaa gelän ilkyaz için, açan genä sıra gelecek kıra çıkmaa koyunnarı otlatmaa.
